vrouw zijn.

De twee eerste sessies zitten erop. Mijn eerste week ook. Een gekke week, met veel contrasten, en een mooie grote spiegel die dit land en het werk wat ik hier doe me geeft.

Ik vond het spannend, de workshop, de vrouwen. Een groter verschil tussen het Eindhoven waar ik op dinsdag vandaan vloog, en het Kayamandi waar ik op donderdagochtend de eerste sessie gaf, is ook haast niet denkbaar. Het was intens, de eerste sessie. Ik kwam erachter dat ik het superlastig vind om een workshop te geven met een vertaler, omdat ik hele delen van wat er gezegd wordt niet mee krijg (vooral als je zelf 1 zin hebt gezegd en dan een vertaling hoort die ongeveer 10 keer langer is J). Ik wil namelijk gewoon praten over het onderwerp, horen en voelen wat er gebeurd. Doorvragen waar ik kan. In het begin dacht ik nog dat ik gewoon moest wennen, maar ik denk nu dat het vooral heel erg aangeeft hoe belangrijk is het is dat vrouwen van daar opgeleid worden om het zelf te doen. Het bevestigde voor mij precies dat wat we voor ogen hebben.

Ik kon ze wel voelen, de vrouwen. Vooral toen er flink gelachen werd toen we de opdracht fool language deden, en er bijzondere woorden voor breasts, vagina en period genoemd werden. Maar vooal toen we ervaringen uitwisselden over wat het is om vrouw te zijn (#joyofbeingawomen). Het was emotioneel, met tranen, vanwege het harde, harde werk dat deze vrouwen leveren. Zonder garanties. Ik denk ook dat dit misschien nog wel het meest confronterende was. Of is. Om te zien dat er zoveel werk te doen is, en dat we niet zomaar een hele community kunnen veranderen. En dat wist ik wel, maar toch, het kwam wel weer heel erg binnen. Dat ik me ook wel afvroeg: ‘Where do you start?’. En kunnen we niet beter huizen bouwen dan over menstruatie praten?

En toch leerde ik ook deze week, en kreeg ik de feedback, dat dit onderwerp zóóó belangrijk is. Dat moeders en dochters hier over gaan communiceren. En deelden anderen met mij de vraag waarom condooms wel gratis zijn (terwijl dat voor pleasure is) en vrouwen moeten betalen voor maandverband en tampons (terwijl die prijzen echt niet in verhouding staan tot het minimumloon). Je weet nooit precies wat je betekent en gaat betekenen, dat kreeg ik de afgelopen maanden heel direct van een aantal mensen terug. Dat ik zonder dat ik het in de gaten had mensen heb weten te positiveren, en iets heb weten aan te wakkeren. Geloof in mezelf, in Happy Healthy Design, vertrouwen en geduld zijn de sleutels die ik nodig heb. One soap at the time. Amen.

Written By Tessa On oktober 19, 2016

vrouw zijn.

Previous Post

nam kelekile

Next Post

amen.

Geef een antwoord Reactie annuleren